Το Half-Life κάνει reload στον 21ο αιώνα

Υπάρχουν videogames που είναι άκρως διασκεδαστικά, περνάς πολλές ώρες χαράς μαζί τους και καλύπτουν ευχάριστα τις ελεύθερες ώρες σου. Υπάρχει όμως και εκείνη η σπάνια κατηγορία videogames που αποτελούν μια ξεχωριστή εμπειρία, που σου αφήνουν αναμνήσεις για να διηγείσαι στους φίλους σου και για τα οποία ψάχνεις δικαιολογίες για να δημιουργήσεις ελεύθερο χρόνο.

Το Half-Life ήταν ένα από αυτά: εν έτη 1998, σε μια εποχή που όλα τα FPS ακολουθούσαν την τακτική του run and gun, εκείνο άνοιξε ένα καινούριο δρόμο στο είδος – αυτό του «σκεπτόμενου» shooter. Ένα αριστούργημα που σάρωσε τα βραβεία και τις πωλήσεις και διανθίστηκε από επιτυχημένα modifications των fans όπως το They Hunger, το Counter-Strike και το Day of Defeat.

Την ίδια παράδοση των επιτυχημένων mods συνεχίζει το Black Mesa, το οποίο αναδημιουργεί το original παιχνίδι με την μηχανή γραφικών και τα physics του Half-Life 2. Το project μόνο τιτάνιο μπορεί να χαρακτηριστεί για την ομάδα των περίπου 40 ερασιτεχνών που δούλευαν αφιλοκερδώς επί σειρά ετών για να το φέρουν εις πέρας.

Την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος (το οποίο περιλαμβάνει τα 14 από τα 18 κεφάλαια του παιχνιδιού, ακριβώς μέχρι την «επίσκεψη» στον Xen) ως free download και το μόνο που απαιτείται για να το παίξετε είναι ένα game με την Source Engine, δηλαδή ένα από τα Half-Life 2 (ή ένα από τα δύο επόμενα επεισόδια), Portal, Left 4 Dead 1 ή 2, Day of Defeat Source ή Counter-Strike Source.

Αξίζει τον κόπο;

Η ερώτηση βεβαίως που βρίσκεται στο μυαλό όλων είναι: αξίζει τον κόπο; Και η απάντηση είναι μονολεκτική: φυσικά. Το Black Mesa κατορθώνει να αναπαραστήσει απόλυτα τον υπέροχα εφιαλτικό κόσμο του Half-Life, με τρόπο που θα ζήλευαν πολλοί επαγγελματίες developers. Οι εγκαταστάσεις της Black Mesa αναβιώνουν για να φιλοξενήσουν την φιλότιμη προσπάθεια του σιωπηλού Gordon Freeman να σώσει το τομάρι του (και αργότερα τον πλανήτη ολόκληρο) από ένα καταστροφικό πείραμα, διμοιρίες πεζοναυτών, στρατιές εξωγήινων και κάθε λογής κινδύνους που παραμονεύουν πίσω από κάθε γωνιά.

Παρότι έχουμε την εντύπωση ότι το Black Mesa δεν χρησιμοποιεί την τελευταία έκδοση της Source Engine που είδαμε στο Portal 2, τα γραφικά δείχνουν ικανοποιητικά με τα σημερινά στάνταρ. Για όσους έχουν παίξει το Half-Life θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη να συναντήσουν γνώριμα περιβάλλοντα και χαρακτήρες αλλά πολύ πιο όμορφα απ’ ότι παλιά ενώ οι «νέοι» δεν θα διακρίνουν σημαντικές διαφορές σε σχέση με τωρινούς τίτλους.

Το gameplay παραμένει πιστό στα υψηλά στάνταρ που έθεσε το πρωτότυπο και που συνεχίζει να εκπλήσσει ευχάριστα ακόμη και σήμερα.

Τα physics προσθέτουν ακόμη περισσότερο ρεαλισμό σε ένα απίθανα αληθοφανή κόσμο και δίνουν την ευκαιρία στους εφευρετικούς παίκτες για πρωτότυπες τακτικές.

Οι ambient ήχοι είναι ακριβώς ίδιοι με το Half-Life, ενώ η μουσική που γράφτηκε ειδικά για το Black Mesa προσδίδει ακόμη περισσότερο δράμα στην εξέλιξη της ιστορίας.

Το voice acting ίσως θα μπορούσε να είναι καλύτερο σε κάποια σημεία αλλά και πάλι κινείται σε άκρως επαγγελματικά επίπεδα.

Με πολύ αυστηρό μάτι θα μπορούσαμε να βρούμε κανά δυο glitches αλλά πραγματικά τίποτα ικανό να χαλάσει το fun ή που δεν βρίσκουμε σε «επαγγελματικές» δουλειές. Το επίπεδο της παραγωγής είναι αριστουργηματικό – ειδικά αν σκεφτούμε την πολυπλοκότητα του παιχνιδιού που αναβιώνει το Black Mesa.

Για τους βετεράνους του Half-Life το Black Mesa αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούν τα νιάτα τους χωρίς να απογοητευτούν (σε αντίθεση με τα reunion όπου διαπιστώνεις ότι η ωραία της τάξης έχει πάρει δεκαπέντε κιλά παραπάνω).

Για όσους πάλι δεν είχαν την τύχη να παίξουν το Half-Life την εποχή της δόξας του, τι να πούμε; Η τύχη τους χαμογέλασε.

In.gr Τεχνολογία