Βιντεοπαιχνίδια που έγιναν ταινίες στο Χόλιγουντ (αν και δεν έπρεπε)

Ταινίες που «δεν βλέπονται»

Η τακτική που ακολουθήθηκε αρκετές φορές περιγράφεται με μία λέξη: αρπαχτή. Ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το ρεύμα του παιχνιδιού, χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να συλλάβουν το πνεύμα του ή να κάνουν ένα φιλμ της προκοπής. Ελπίζουμε να σας φύλαξε ο Θεός και να μην έχετε δει το «Super Mario Bros.», το «DOA: Dead or Alive», το «Hitman» ή κάποιο από τα φιλμ του ανεκδιήγητου σκηνοθέτη Uwe Boll o οποίος κατάφερε να καταστρέψει μεταξύ άλλων το Far Cry και το Dungeon Siege («Ιn the Name of the King: Α Dungeon Siege Tale»). Ο τύπος είναι τόσο τραγικός που ακόμη και το «BloodRayne» το οποίο από πλευράς στόρι (καλλίγραμμο θηλυκό βαμπίρ που εξοντώνει ναζί!) θα έστεκε σαν cult b-movie και που το κάστινγκ του περιλάμβανε την Kristanna Lokken, τον Μichael Madsen, τον Billy Zane και τον Ben Kingsley, κατάφερε να το κάνει πιο βαρετό και από αναμονή σε ταχυδρομείο.

Ταινίες που «βλέπονται»

Οι δύο ταινίες που βασιζόταν στις περιπέτειες της Lara Croft («Tomb Raider» και «Cradle of Life» με την Angelina Jolie) ήταν αρκετά καλά action films, όπως και τα «Prince of Persia: The Sands of Time» (πρωταγωνιστής ο Jake Gyllenhaal), η σειρά (μετράει ήδη πέντε ταινίες!) των Resident Evil με την Mila Jovovich ή το αξιοπρεπές «Max Payne» με τους Mark Wahlberg και Mila Kunis. Όλες τα πήγαν καλά εισπρακτικά και μπορεί να μην ήταν αριστουργήματα της 7ης τέχνης αλλά τουλάχιστον «βλεπόταν».

Τα συστατικά της… αποτυχίας

Μια απλή ιδέα μπορεί να είναι ικανή να στηρίξει ένα videogame, καθώς το βάρος πέφτει στην δράση από την πλευρά του παίκτη, αλλά όχι μια ταινία δύο ωρών: χρειάζεται να γίνεται και κάτι ενδιαφέρον ανάμεσα στα action scenes, να θέλεις να δεις τι θα γίνει μετά.

Επίσης, η απλή οπτικοποίηση δεν προσφέρει στους gamers κάτι διαφορετικό (όπως πχ η μεταφορά στην οθόνη στους αναγνώστες ενός βιβλίου), αντιθέτως είναι μια πιο παθητική εμπειρία από το gaming, ενώ φαίνεται αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί το feeling και η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού (από το Max Payne πχ έλειπαν εντελώς τα noir χαρακτηριστικά που τόσο αγαπήσαμε).